Grondwater
Je slaat een oog in de brug.
loert naar de loop van het water
Plastic tasjes dobberen hand in hand,
lezen elkaars opschriften
Je stroomt verder,
intussen ben je daar waar je niet wilt zijn.
Je wist niet dat je onder water kon ademen
Je ziet de huizen zonder ramen
bij een enkeling staat de deur open
vader en moeder drijven voorbij
ze liggen naast elkaar,
je zwaait naar ze, hun handen verstrengelen
wuivende zeeanemonen, je kust de uitlopers,
voor je er erg in hebt, zijn ze verdwenen
langzaam trekt het water op,
oud hout ringt je vingers
alles, echt alles zou je kunnen maken
de spiegel is gekeerd.
Dit gedicht wordt door Ina in beeld voorgedragen op de website: www.emotioneelstadsplan.nl/amsterdam/index